روند جوش خوردن استخوان پس از جراحی الیزاروف تحت تأثیر عوامل مختلفی قرار میگیرد. سیگار کشیدن و بیماری دیابت دو عامل مهمی هستند که میتوانند باعث کند شدن روند ترمیم استخوان، افزایش خطر عفونت و شکست در درمان شوند. در این مقاله، به بررسی اثرات مخرب سیگار و دیابت بر روند جوش خوردن استخوان در شکستگیها، افزایش قد و درمان با الیزاروف میپردازیم.
تأثیر سیگار بر جوش خوردن استخوان
1. کاهش اکسیژنرسانی به بافتها
نیکوتین موجود در سیگار باعث تنگ شدن عروق خونی و کاهش جریان خون به استخوان میشود.
کاهش خونرسانی منجر به کاهش اکسیژن و مواد مغذی در ناحیه شکستگی شده و سرعت ترمیم استخوان را کاهش میدهد.
2. افزایش خطر نکروز استخوانی
مصرف سیگار باعث کاهش تشکیل سلولهای استئوبلاست (استخوانساز) میشود.
در نتیجه، احتمال مرگ بافت استخوانی (نکروز آواسکولار) افزایش مییابد.
3. کاهش تولید کلاژن و مواد معدنی استخوان
نیکوتین و مونوکسیدکربن روند تولید کلاژن را مختل کرده و تشکیل ماتریکس استخوانی را کاهش میدهند.
این امر باعث افزایش خطر شکستهای غیرجوش خورده (Nonunion fractures) میشود.
4. افزایش خطر عفونت در محل پینها و پیچها
بیماران سیگاری بیشتر مستعد عفونت محل پینهای الیزاروف هستند.
5. تأثیر بر افزایش قد و اصلاح ناهنجاریهای استخوانی
در افزایش قد با الیزاروف، سیگار میتواند باعث تأخیر در تشکیل استخوان جدید شود.
احتمال شکست در فرایند طولانی کردن استخوان و ایجاد ناهنجاریهای استخوانی در بیماران سیگاری بیشتر است.
تأثیر دیابت بر جوش خوردن استخوان
1. کاهش عملکرد سلولهای استئوبلاست (استخوانساز)
در بیماران دیابتی، سطح گلوکز بالا باعث کاهش فعالیت سلولهای استخوانساز شده و روند بازسازی استخوان را کند میکند.
این امر منجر به افزایش زمان جوش خوردن شکستگیها میشود.
2. کاهش خونرسانی و افزایش خطر نکروز استخوانی
دیابت باعث آسیب به عروق خونی کوچک (Microangiopathy) میشود.
این مشکل باعث کاهش خونرسانی به بافتهای استخوانی و افزایش خطر نکروز آواسکولار میشود.
3. افزایش خطر عفونت و التهاب
در بیماران دیابتی، سیستم ایمنی ضعیفتر است و احتمال عفونت محل جراحی و پینهای الیزاروف بیشتر میشود.
زخمهای بیماران دیابتی دیرتر بهبود مییابند و در صورت عفونت، درمان مشکلتر خواهد بود.
4. افزایش شکنندگی و ضعف استخوانها
در بیماران دیابتی، استخوانها تراکم کمتری دارند و بیشتر در معرض شکستگیهای پیچیده قرار میگیرند.
ریسک شکستگیهای پاتولوژیک (شکستگیهای خودبهخودی) در بیماران دیابتی بالاتر است.
5. اثر منفی بر درمان افزایش قد و اصلاح ناهنجاریها
سرعت تشکیل استخوان جدید در بیماران دیابتی کاهش مییابد، بنابراین دوره درمان با الیزاروف ممکن است طولانیتر شود.
در برخی موارد، بیماران دیابتی به دلیل ضعف در روند جوش خوردن، ممکن است نیاز به داروهای کمکی مانند پیآرپی (PRP) یا تحریک الکتریکی داشته باشند.
راهکارهای بهبود جوش خوردن استخوان در بیماران سیگاری و دیابتی
1. ترک سیگار قبل و بعد از جراحی الیزاروف
ترک سیگار حداقل ۴ هفته قبل و ۶ ماه بعد از جراحی میتواند روند جوش خوردن را بهبود دهد.
استفاده از درمانهای جایگزین نیکوتین (مانند چسب نیکوتین) توصیه میشود.
2. کنترل قند خون در بیماران دیابتی
بیماران دیابتی باید سطح HbA1c (هموگلوبین A1C) را کمتر از ۷٪ نگه دارند.
مصرف داروهای دیابت و رعایت رژیم غذایی کمکربوهیدرات ضروری است.
3. استفاده از مکملهای غذایی و داروهای کمکی
کلسیم، ویتامین D و منیزیم برای تقویت استخوانها توصیه میشود.
مصرف داروهای تقویتکننده استخوان مانند بیسفسفوناتها و پیآرپی (PRP) در برخی بیماران مفید است.
4. تمرینات فیزیوتراپی و افزایش تحرک
انجام تمرینات سبک مانند پیادهروی و تمرینات تقویتی عضلات میتواند گردش خون را افزایش داده و روند ترمیم را بهبود دهد.
برای بیماران دیابتی، پایش زخمها و جلوگیری از فشار اضافی روی اندامها ضروری است.
5. مصرف آنتیبیوتیک و مراقبت از زخمها
برای جلوگیری از عفونت محل پینها، استفاده از محلولهای ضدعفونیکننده و تعویض منظم پانسمانها توصیه میشود.
در بیماران دیابتی، استفاده از آنتیبیوتیک پیشگیرانه زیر نظر پزشک پیشنهاد میشود.
نتیجهگیری
سیگار و دیابت دو عامل اصلی هستند که روند جوش خوردن استخوان را کند میکنند و میتوانند باعث عوارض جدی در درمان با الیزاروف شوند. ترک سیگار، کنترل دقیق قند خون، مصرف مکملهای تغذیهای و رعایت مراقبتهای پس از جراحی میتوانند به بهبود روند ترمیم استخوان کمک کنند. بیماران باید قبل از عمل با پزشک متخصص مشورت کرده و یک برنامه درمانی مناسب برای بهبود سریعتر جوش خوردن استخوانها دریافت کنند.